(Söylenceye göre Yunus Emre’nin şiirlerini topladığı, tek nüsha, divan ölümünden yüz yıl kadar bir süre sonra Molla Kasım denen bir adamın eline geçer. Kuru mantık ve fikir adamı olan Kasım bu şiirlerden hiçbir şey anlamaz; okuyup okuyup sakarya nehrine atar...............)





vakit akşam vakti dallar kuşlar tedirgin
kana kana içiyor son ışığı yapraklar
sakarya’yla kol kola, gönül gönüle bu gün
bir sevgiyi bağrında saklamakta topraklar

Çiçek çiçek açıyor Sakarya boylarında
Kasım’ın bu sulara terkettiği hazine
sahil sahil dolaşır suların kucağında
yedi asırlık tılsım hala dipdiri yine

Yunus’un dizeleri öyle sinmiş ki suya
Sakarya buram buram hala sevgi kokuyor
bağrındaki tılsımı kasımlar görür diye
asırlardır dört mevsim çamur giyip akıyor

kulağımdaki bu ses ne kadar hoş: su sesi
Yunus’u bilmeyenler anlayamaz bu sesi
iyiyce kulak ver, hisset rüzgara karışarak
Dünya’yı kucaklıyor o dervişin Hu sesi