Gözlerinde meltem,
Gözyaşlarında hüzün şarkıları var,
Bakınca gözlerine eririm, eririm yâr...
Gözlerinde yıldızlı kapkara geceler,
Ya da masmavi denizler var.
Gözlerinde bilmem ki, hangi sahillerin yosunları var?
Götürür gözlerin beni, alır götürür yâr...
Baktığı zaman ılık meltemi
Götürür çiçekli nisan bahçelerine,
Çimenler üzerinde yuvarlar...

Bazen görürüm gözlerindeki ışıltılarda
Çılgın akşamları, yakan geceleri...
Bazen dingin bir deniz olur, hafif esen melteminde
Bakışların okşarken beni...
Bakışların okşarken beni, gözlerinde okurum
Aşk hikâyelerini ve sevdiğim şiirleri...
Gözlerin söyler, sevda şarkılarının
En içten, en içlilerini...

Kimi zaman sihirli bir halı alır götürür beni
Erişilmez ufuklara,
Bazen de gezdirir demir atmayan gemilerde
Sürükler beni...
Coşkun bakışlarının ummanlarında kaybolurum,
Ya da bulurum, gizlice, bakan mâsum çocuk gözleri...

Ah! Değişirsin sevdiğim, değişen mevsimler gibi.
Öyle bakarsın ki bazen, vurursun yerden yere beni,
Ya da verirsin dünyaları ve her şeyi...

Saçlarımı ve yüzümü bırakırken okşayan rüzgârına
Kapalı gözlerimde açılır hızla, zincirli, paslı, yasak kapılar,
Bir anda hırçın bir poyraz olur, savurup, döndürüp
Dermansız dizlerimin üzerine bükersin beni..

Kapanır artık bir bir o paslı, yasak kapılar,
Sesleri örselenmiş yüreğimin çarpıntılarına karışır,
Savurur, sarsar beni.
Kaybolmuş bir çocuk gibi olurum,
Gecenin kâbusları gezinir yüreğimde,
Gözlerim yemin eder, yalvarır, kucaklar...
Yeri gelir her şeyi bitirir
Soran gözlerime cevapsız bakışlar,
Dağıtır, paramparça, tuz da buz...

Yeri gelir yeniden başlatır,
Dağılan her zerremden bir filiz büyür yeniden...
Ve bakışlarımız öyle bir ânı yakalar ki,
Ne zincirli kapılar kalır, ne dünya, ne deli düşünceler...
Yine alır beni büyülü derinliklerine
Alır, alır, alır götürür beni...
Alır götürür beni...

Hâlenur Kor

(26 Nisan 2000 İst.)