Cümlesiz kelimeler takılıyor boğazıma
Sen gibi...

Bir türlü tamamlanmıyor...

Sıfatsız kelimeler geliyor aklıma
Nasılsın? diyorum
Nasıl ?
Cevapsız kalıyor...


Zarfı olmayan kelimeler geliyor göz önüme
Nerede? diyorum
Ne zaman ?
Susuyorlar...


Yüklem ’siz şimdi cümleler
Gittiğin o an
Fiilini kaybetmiş bir cümle
Beklemek mi?
Unutmak mı?
Eylemsizlik çürütüyor köklerimi
Bir yüklem arıyorum seni çağıran
Gel mi desem?
Kal mı ?


Nesnesiz bir dünya sensiz olmak
Ellerim havada kaldı
Tutacak bir "sen" yok artık
Boşlukta sallanan bir zamir
Kayıp bir ismin gölgesi
Kimi ?
Neyi ?
Sorular çarpar duvara
Nesnesi yok,
Sadece yara...


Tamlanan ’sız günler doğuyor her gün
Sıfatların dökülüyor saçlarından
Gözlerindeki bakış sildi geceleri
Güzel miydin?
Yorgun mu?
Tamlanan ’sız bir tamlama şimdi adın
"Kayıp..."
"Uzak..."
Bir sıfat bulsam sana
Takılır kalır boğazıma...


Di’li geçmiş zaman oluyor bir saniye sonran
Sevdiğim
Özlediğim
Dokunduğum...


Geçmiş zamanın kırık dökük harfleri
Şimdiyi gömerken derine
"Gülmüştük..."
"Bakmıştık..."
Her bir an
Kanayan bir yara...


Eksik cümleyim sensiz
Öznesi silinmiş
Yüklemi düşmüş
Nesnesi yok
Zarfı zamanda kayıp
Sıfatı güzelliğinin yanında solgun
Eksik bir cümle...


Tüm öğelerin toplandığı yer
Boğazımda takılı kalan
O ilk kelime
"Sen..."


Devrik bir cümle gibi
Devirdin beni
Gittin sen...


Haydi gel artık
Kaldır ayağa beni
Tamamla bizi
Yeniden...


Çağdaş DURMAZ