1
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
95
Okunma
Yağmurlu bir İstanbul günü
Kalabalıkların ardından gelen yalnızlık
Attığım her adım beni yalnızlığa itiyor
Döktüğüm her göz yaşı acılarımı hafifletiyor
Kafamı kurcalayan düşünceler beni farklı kılıyor
İçi boş insanların sokaklarından geçmek nasıl hissettiriyor.
Rahatsız, gergin ve huzursuz hislerine kapılıyor
İnsanların olmadığı yer beni neden mutlu kılıyor
Düşüncelerim,sorgularım netlik kazanıyor
Her zaman düşünmek yoruyor ama düşünmemek
O içi boş insanlara dönüştürüyor.
; İnsanlar cahilliği değil,cahilleştirilmeyi seviyor.
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz