Tekerrürün adı, tarihse eğer
Geçmişine kafa yormalı insan
Tecrübe namına her şeye değer
Nereden nereye sormalı insan.

Davete icabet sevaptır gelmek
Düşene ardından yakışmaz gülmek
Ahlâkın gereği haddini bilmek
Dur denilen yerde durmalı insan.

Taş düştüğü yerde her zaman ağır
Zorluğa güçlüğe katlanır bağır
Sağ elin verdiği sol ele sağır
Yetimi yoksulu görmeli insan.

Elbet bizim için, hatayla noksan
Hem sevinç hem keder kalede doksan
Toprakla beraber yer ile yeksan
Gururla kibiri kırmalı insan.

İyiye doğruya güzele akıp
Hak hukuk adalet çerağı yakıp
Şimdiye şükürle yarına bakıp
Geleceğe hayal kurmalı insan.

Muhabbet deminde kutsaldır sözler
Bir bakışa kanar hapsolan gözler
Hal hatır sorana gülümser yüzler
Meclise selâmla girmeli insan.

Dostun kazığıdır boynunu büken
Timsahla yarışır, gözyaşı döken
Yaren yaranını kucaklar iken
Hilesiz hurdasız sarmalı insan.

Büyüklük affetmek, alçalmak kusur
İyi unutulmaz geçse de asır
Kötünün altına sermeyin hasır
Sevgi kalesini örmeli insan.

Necati dergâhta Yunus’la hısım
Ulaşmak istersen yol kısım –kısım
Ne kimseye dargın ve ne de küsüm
Sonunda murada ermeli insan.

Necati OCAKCI (Aşık NEYZEMÎ)