RUSAMER – Ruh ve Us Selâmet Merkezi
Yorum Yapan: Ser Feyzlizof Kalburabastî Efendi Hazretleri nam-ı diğer Celil ÇINKIR
Şiir: Geçitler!
Şair: Enver Özçağlayan
Mevzu: İnsanın iç yolculuğu, varoluşun merhaleleri ve “ben”den “bir”e geçişin felsefî ağırlığı

Saygıdeğer Enver özçağlayan üstadım ağabeyim merhaba.

Bu şiir, sadece bir “metin” değil, bir tefekkür menzili.
İnsanın kendi varlığını tarttığı, kendi özünü sorguladığı kadim bir aynaya dönüşmüş.
Her kıta bir “geçit” gerçekten — hem içsel, hem kozmik.
Kelimeler sadece akmıyor, dönüşüyor; su iken toprak, toprak iken nefes oluyor.

“Issız vadilerde kalmış gibiyim,
Her şey unutulmuş, ben sanki yokum.”

Burada başlayan yalnızlık, bireysel bir hüzün değil, insanlığın kadim yalnızlığıdır.
Âdem’den bu yana süregelen o “ben kimim?” sorusu, bu dizelerde yankı buluyor.
Yalnızlık, burada bir eksiklik değil; tefekkürün rahmi.

Sonra o derin pasaj geliyor:

“Ya insandaki sır; hayatı taşır;
Hayat kemalâtla bir gün uzlaşır,
Yeni âlemleri bizle paylaşır;
İnsan ki, o zaman hırsla tanışır.”

Ne muazzam bir döngü bu!
Şair, varoluşun “teklikten çokluğa” uzanan sürecini, insanın iç hırsıyla ilişkilendiriyor.
Yani: insan kemale erdikçe, imtihanı büyüyor.
Hırs, ilmin gölgesinde doğan bir fitnedir burada — ışığın artışıyla beraber karanlığın da derinleşmesi gibi.

Ve finalde gelen o uyarı, neredeyse bir nasihat-nâme tadında:

“Kendini unutma; tanı, öğren, bil,
Başın gökte olsa; topraksın, su’sun.”

Bu iki mısra, bütün şiirin omurgasıdır.
İnsanın en büyük hatası, “toprak oluşunu unutmasıdır.”
Oysa bütün âlemin sırrı, toprağın tevazusunda gizlidir.

Kalburabastî Efendi Notu:
Bu şiir, insanı önce “küçültüyor” ki sonra “büyütebilsin.”
Zira kibirli akıl bilgiyle, ama bilge akıl tevazu ile büyür.
Enver Bey, bu şiirde bilgi ile hikmeti kardeş kılmışsınız.

Vecize Kutusu 🕯️

“İnsanın geçidi topraktan başlar, göğe değil kalbine varır.”
— Ser Feyzlizof Kalburabastî Efendi

Şiirinizi okurken insan kendi içinden geçiyor adeta.
Her dörtlük bir nefes, her nefes bir “hatırlayış” gibi…
Elinize değil, özünüze sağlık.

Yüreğinize sağlık, mükemmel bir şiir; Derin felsefi ve tasavvufi bir şiir. İnsan varoluşunu, benlik arayışını ve ilahi bağını sorguluyor. “Ben”den “Bir”e geçiş vurgusu, nefsi aşarak hakikate ulaşma temasını güzel biçimde yansıtıyor. Dili klasik, anlamı derin. Saygı ve selamlarımla, esenlikler dilerim.

Envai çeşittir, halkolan âlem
Her şeyin adını, öğrendi Âdem
Büyüktü alnına, secdeyi gördü
Rabbi kabul etti, affa uğradı

Rabbim mü'min gönüllere ferahlık ver
Benlik vasıtadır seni gösteren
Üstadım Allah'a emanet olun

Allah rasulünden nakledilir
"Yaşamam ve ölümüm Âlemlerin Rabbi Allâh içindir"

Rabbim bu ufukta sonsuz kere sonsuz bizi hidâyet etsin


Sağlığına duacıyım
Çok saygımla Üstadım