(Oğlum Cüneyt’e ağıt)

Durgun sudan bakan çocuk gözleri
Dalgalar kâh çığlık getiriyor sahile,
Kâh gülücükler...
Gök de ağlıyor,
Göğün gözyaşları dökülüyor denize,
Her damlada acılar halka halka büyüyor, yayılıyor,
Keskin bir acı doluyor genize...
Kıyıya vuruyor hıçkırıklar,
Deniz kabuklarına saklanmış ümitler,
Tahta parçalarıyla sarmaş dolaş gülücükler.
Acılarını balıklar yutmuş,
Yüreğini örselemiş kumlar bir ileri, bir geri,
Duygularına gem vurmuş...
Kâh bir balığın gözünde bakışı,
Kâh suya vuran gün ışığında.
İstiridyedeki inciler gözyaşı.
Hüzün şarkısını getiriyor dalgalar,
Getiriyor ninnisini sesinin.
Ağıtına karşılık veriyor kayalar,
El sallıyor karanlık bir köşeden,
Hazin bir iç çekiş duyuluyor yankılarında,
Ağlıyor gibi bir kuytuda...

5 Aralık 2001 İstanbul