Ümit verdin güzel beni bağladın.
Aşkın bahçesin de gönül eyledin.
Hayalimde yokken kendin söyledin.
Kırdın yaktın kurumuş bir dal gibi.

Aşkın beni deryalara daldırır.
Ya ağlatır beni yaki güldürür.
Ya bağışlar beni yada öldürür.
Azrail elinde kalmış kul gibi.

Mecnun misali düştüm ben dillere.
Böyle dert vermesin mevla kullara.
Attın gittin beni derin göllere.
İşe yaramayan bozuk sal gibi.

Gönül vaz geçmiyor inanki senden.
Ayrılmadıkça bu can bedenden.
Vaz geçmem dostum ümidim kesmeden.
Köle olan kapındaki kul gibi.

Ya al götür beni kendi eline.
Düşürme dostum el alemin diline.
Ya vazgeçsen,yada çıkma yoluma.
Çiğneyip geçersin tozlu yol gibi.

Emani,uykudan kalkıp bir sabah.
Kömür gözlerin de kaybolduğum an.
Ömür geçsede gönül geçmiyor eyvah.
Yakar gider içimi ateş kor gibi.

EMANİ PERK
EMANİ,