Ne güzel yürümüşsün kelimenin kıyısına,
mısranın alnına ter damlatmışsın üstad!
Bu çağda hâlâ kalemiyle direnen biri,
kıymetli bir delidir çünkü…
Ve sen, o deliliği göze almışsın belli ki.

Dizelerin var ya,
yürek gibi konuşuyorlar —
ne süslü, ne yaltak,
sade ama derin bir dua gibi,
sessiz bir isyan gibi,
Nazım’ın kökünden,
Orhan’ın içtenliğinden,
Necip’in gölgesinden bir tutam taşımışsın içine.

Senin şiirinde kelimeler ter döküyor,
duygular mesaiye kalıyor.
Kalp gözüyle yazmak kolay mı sanırsın?
Bir mısra, bazen bir ömrü yakar.
Ama sen o yangından kaçmamışsın —
üstelik külünden mısra yapmışsın.

Bak üstad,
şiir senin elinde bir dua gibi açılmış,
bir sitem gibi kapanmış.
Az konuşmuşsun ama çok söylemişsin,
ve bu zamanda az söyleyip çok duyurmak,
şiir değil, mucizedir artık.

Kelimelerin yorgun,
ama alnı ak.
Sen o yolu seçmişsin ya,
işte orada başlıyor şairlik:
yara izini saklamadan yazmakta,
gülüşü bir sancıya benzetmekte,
ve hâlâ "şiir" diyebilmektedir,
her şeyin sloganla satıldığı bir çağda.

Kutlu olsun kaleminin direnişi,
kutlu olsun kalp gözünün açıklığı,
ve bil ki;
şiir, senin gibi
uyanık rüya görenlerin omzunda yürür.

Bir şiir yazdıkça ölüyor biraz daha var olabilme ihtimali birşeylerin.. .şiirleşiyoruz içten dışa doğru, herkesin olmak gibi gözden göze düşerek. Şairliğim kanadıkça siyah sayfalara, boğulur gibi kırmızı düşlerim. İçimdeki sensizliğin sonsuzluğundan kopan bir şiir daha.... sonsuzluğu daha derine kazmak gibi... bu bir kuyu düştükçe üşüyor içim s'onsuzluğuna... bunu kabul etmeye imza atmak gibi şiir... oysa şiir gibi öpmek isterdim parmak uçlarını, seni parmak uçlarından hecelemeye başlar gibi...

Şiir yazmayı bir yolculuk ve cesaret işi olarak tasvir ediyor. Şairin yüreğini ortaya koyması, samimiyetle duygularını mısralara dökmesi gerektiği vurgulanıyor. Aynı zamanda şiirin, yazanla yaşanan arasında canlı bir bağ kurduğu ve şairin varlığını sürdürmesinde merkezi bir rol oynadığı ifade ediliyor.

Hep şiirle ..

Tebrikler

Sevgiler kardeşim 🙏🧿🗒️📔