Dediler demediğimiz kalmadı
Dedik iyice boşaldınız gayrı
Dediler yine deriz yine de
Dedik kör şeytanı bulun siz de

Dediler burası’ Karasi Kardeşler’ dükkanı
Dedik baba ver gülümü zamanı
Dediler yap hamallığı al parayı
Dedik bu dükkan alavera sarayı

Dediler nereye gelin burayı
Dedik solumayız o havayı
Dediler çekmek hastır bizde kalayı
Dedik kalaysız kaptan dolayı

Dediler gönlümüz gayrı kör size
Dedik insaf iman beri göğsünüze
Dediler bize tabi olacak adam gerek
Dedik babalık acı hal mi demek

Dediler bu ayrılık nereye kadar
Dedik zılgıtlarla içimiz yanar
Dediler öp eli ol o zaman payidar
Dedik öptük ama ne bular

Dediler bizde gurur ölesiye
Dedik gurura doyun öyle ise
Dediler sevi ne, işe bakarız biz
Dedik siz merhametsizsiniz

Dediler ölümlü dünya işte
Dedik bari sondan önce pişse
Dediler böyle gelmiş ,böyle gideriz
Dedik biz de hakkımızı, Hak’ka havale ederiz

Dediler ne verdin ne alasın
Dedik nankörlükte öylece kalasın
Dediler avrat oğul kölemiz
Dedik hak haram dileğiniz

Dediler yok bir şeyden haberimiz
Dedik nasılsa doyar göz böyle deriz
Dediler zevktir bizim işimiz
Dedik varın öte terazi mizanı göre siz.

15.11.2008.İzmir
Müfide DECDELİ.