4
Yorum
21
Beğeni
5,0
Puan
191
Okunma

Ağaçlar yapraklarını döküyor artık bu mevsimde
Oysa ki ben bahar dallarını severdim
Artık unut diyor banliyö trenlerinin düdükleri
Unut diyor yattığım yatak, oturduğum sandalye
Unut diyor sensizlikten delirmiş bu şehir
Ama mümkün değil biliyorsun
Ben seni milyonlarca sevmiştim
Bir kere bile unutmuyorum
Uğultulu rüzgarlar seslendi bu sabah
Penceremde yağmurlar içli sesiyle
Uyan artık hadi kalk !
Kaç mevsim devirdin yaş ile
Sayma tel tel siyah saçları
Bak, kar yağmış saçaklarına ömrün
Sonbaharın sesi uyandırdı sabahıma
Bir hüzün şarkısıydı penceremde yağmur
Artık uyan ve ağlama
Toparlan ömrün sonbaharına
Puslu akşamlar iniyor gölgelere
Sesleniyor sesim bahara
Nerede ki hani, pembe erik çiçekleri
Koştuğum bahar bahçeleri nerde
Kuş dallarında dut yediğim ağacım nerde
Leylak kokularında koşarken okula
Elimdeki kitaplarım nerde
Kahve kokuları sarar
Sabahın serin sonbaharında penceremi
Hatıralar bir bir dökülür
Gözlerimin pınarından
Bir tek şarkı olur yaşamak
Mevsimlerin tümüdür artık sonbahar
Sesi içimdeki hatıralar
Mazimin sayfalarıdır
Düşen her bir sarı sarı yaprağı
Yağmur anlatır mı bilmem
Kaç son/bahar
Şu pencereme vurur
Ağlar mevsim, ağlar içimdeki
Hatıralar
Günay Koçak
1.11.2025
5.0
100% (8)