Acep geriye gelir mi o giden günler?
Telafisi mümkün olur mu zamanla hatalar?

Vay be...
Bu yalan dünyaya nasıl da kanmışız...
Zaman su gibi akıp gitti...
Farkına varmadan yaşandı günler...
Mazi oldu dünler...
Ve olacak zaman ile bu günler...

Hayat, meğerse yaşantımız da bir hatıraymış!
Yaptığımız kötülükler ise birer hataymış...

Mutluluğu bir hayal sanmışız!
Böyle geldi, böyle geçti demişiz...

İşte, geldi geçtı böyle...
Seneler, aylar, günler...
Fayda vermiyor artık hayatımızdaki ahlar ile vahlar...
Deldi geçti, yaşantımızdaki olaylar...
Yıprattı bizi yüzümüzde ki zamanla çoğalan çizgiler...
Birde saçımıza düşen aklar...
Hele yere dökülen saçlar...
Biten, boşa giden hayatlar...
Kararan yaşantılar...

Her geçen gün ömürdenmiş!
Zaman ile herşey gelip geçermiş!
Her güzel olanı hayel sanmışız!
Sevdiğini sandığımız insana gönülden vurulmuşuz!

Hele bir de bakınca gönüle o, cezbedici bakışlar...
Maf ediyor o ok gibi saplanan can alan gözler...
Ateş oluyor tutuşuyor o an seven yürekler...

Sahte bakkışlar...
Manalı gülüşler...
Abartılı giyinişler...
Yüze yapılan rüküşler...

Alevlendirdi aşkın yanan odununa...
Bilemedik sevginin o güzel tadına...
Her yüze güleni dost sandık yaratan adına...
Mutluluk aradı herkes kendi bahtına...

Sahte gülüşte
Yaşamak var iken hayalde, düşte...
Kirlettik aşkı, sevdayı, arsız öpüşte...
Ayıpları, örttük sahte gülüşte...
Dinçer DAYI