5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1060
Okunma
Ağaçta kalabilmiş tek yapraktım ben
Sense rüzgar , her esişinde beni mahveden.
Beni hayattan koparmaya çalışırcasına
Bi oyana bi bu yana salladın durdun acımısızca..
Bir gece olsun geldim mi hiç aklına
Bir gece düşünüpte üzüldün mü hiç yaptıklarına
Ve bir gece düştü gözünden bir damla yaş
Kalbindeki kapanmaz yaranın tam ortasına
Belki de sen haklıydın suçlu bendim
Olmayacak duaya her gece amin dedim.
Nedense sen benden bir adım kaçtıkça
Ben sana koşmaya yeltendim...
Şimdi son trenide kaçırmadan gitmek zorundayım
Bu yürek sancısının burda geçmeyeceğinin farkındayım
Gidiyorum artık sana uzak olduğum kadar yakınım
Çünkü artık benim gibi sende beni yokluğumla yaşayacaksın
Cevap Yaz