Gül yüzlüm diyordum sana
ay güzelim oysa sen ;
’ Delinin birisi o ! ’ demişsin bana
ne kadar haklısın bilemezsin
döndüğünce anlatayım dilimin
kulağını ver ve dinle biraz...



Hiç gül yüzüne yakından
eğilip de baktın mı sen,
okşadın mı yaprak yaprak
ne kadar güzel,
gül kokusu
bu sıcaklık o serinlik
havayı dolduran toprak
koklayıp ıtrını
sindirdin mi ciğerlerine
boş ver sarıyı kırmızıyı
bakma hiç diğerlerine
değdi mi gül pembe dudakların
pembesine gülün
sarılıp öptün mü delicesine bir gülü
düşürüp hasreti sıcağına gönlünün...



Sen yoksun diye uçup gitti benden
sorma şimdi neydi eksilen;
aklım be güzelim
nasıl olur bilmezsin
delice sevdiğimi sen
bil de şimdi
belki geri alırsın söylediğini
incindin mi yoksa
ya benim sevgim,
bendeki in cin
sevemiyeceğin kadar çoksa
dağılsa yeryüzünün tüm kovanları
arıları başına çökse
çekemezsin bu acıyı
ve toplayamazsın bunca balı;
işte bu yürek
sana öylesine sevdalı
öyleyse deli demek mi gerek
böylesine kocaman, dağlar kadar güçlü
seviyor seni, sevecek hep bu deli yürek...



Dile kolay deli demek
marifet o değil ki,
sevebilmek, akla zarar
anla işte
bu göz yaşı keder
bu damlalar bu yağmur,
bu sağanak özlem,gök gürültüsü
akıl çatlağı, iç kırıklar
ve bunca sudan sebep
ağlamaya bahane
dayanılmaz hıçkırıklar
bilsen ah,
daha neler, neler neler var ?!



Söyle, yağan bunca yağmur
lale sümbül nergis çiğdem
gülden başka neye yarar
’ Gül Delisi ’ yim deliysem
başkaca sebep sayamaz dilim
boşuna denmemiş ki
’Ölüyle deli sahibinin ’ sevgilim...



Hâlâ ısrarlı mısın sözlerinde peki
diyelim ki deliyim
ben aptalım, sen çok zeki;
al işte sana, dosyalarca şiir
peki bunlar ne
yüzlerce tükenmiş kalem (?)
aylarca gündüz
yıllarca gece
binlerce yıldız
yapayalnız,
sen bir başka âlem
ben aşka âlem
daha ne desin ki dilim
deliyim be gülüm
’ Gül Delisi ’ yim
yıllardır sokaklarda
gâh oturup gâhi kalkan
elinde defter,kâğıt kalem
ay’a, suya, güne /bakan
sönmüş yıldızlara çıkıp
gecenin lâmbalarını yakan
başkalarına zararsız
kendine yararsız işler yapan,
elinin b/irisiyim işte dediğin gibi ben...



Belki bir gün,
aklım başıma gelir de benim
ben de bu di/yârdan
senin gibi apansız
alıp başımı, çekip gidebilirim,
delisiz kalsın bu kent
ne sana ne bana
ne de başkasına,ellere dert;
bu hal o/hal (?)
olağan üstü memleket
her gün içimde yeni kuşlar ölüyor
’ Ya sev ya da terket ! ’



Şaban AKTAŞ
27.09.1998-14.11.2008



()Gül Delisi:Özdemir Asaf’ın bir şiirinin adıdır.



AGSS SERİSİ