YÜRÜYÜŞ

Sahi kimiz biz
neyiz
nereden geldik
nereye
neden ve niçin diye sormadan
sadece yürüyoruz

zaman mı çok hızlı ilerliyor
biz mi bilmiyorum
bildiğim tek şey
zemin ayaklarımın altından kayıp gidiyor
ve ben
kendi kulağıma fısıldıyorum
"hey sen
zaman avuçlarından akıp gidiyor
ağırlaşmış benliğini tabuta teslim etme”

kim olduğunun bir önemi yok
kendine sorduğun soruların cevabı da yok zaten

gölgenle yarışma aptal
o sadece bir gölge
bazen uzar
bazen kısalır
ve seni kendinden koparır
karanlık dehlizlere bırakır

bazen pencerede ışık sızar
varmak istediğin hedefi aydınlatacak sanırsın
dur durak bilmeden
yürümeye devam edersin

ne yazık ki yanılıyorsun
sen
kendine varmak için
kalabalık sessizlikten
karanlıktan
ve hiçliğin içinden geçiyorsun

yolculuk sürerken
hâlâ hedefin belirsiz
geride yalnızca kendine sorduğun bir tek soru kalır
“ben kimim”
ve
"nereye gidiyorum"

Efkan ÖTGÜN