ÂŞIKLARIN BAHTI

Aşkı vuslat öldürür mü?
Âşıklık geleneğinde mutlu sonla biten bir hikâye veya genel olarak bir aşk şiiri var mı, bilemiyorum.
Zaten o tarz bir şiir varsa o, aşk şiirinden çok mutluluk şiiri, huzur şiiri, şükran şiiridir.
Onun için aşk hikâyelerinde kavuşma yoktur.
.
Ne güzel ifade etmişler Andelip beyler. Sevgiliye kavuşma arzusu o kadar şiddetli ki, kara bahtına aldırış etmeden, neredeyse sevgilinin gözü olup öylece bakmak istemişler dünyaya.
Gözü olmak…
Gözene girmek, aynı gözle bakmak ve nihayet göz bebeği olarak hayatına devam etmek.
Derinlik tam da bu noktada.
Hem çok sevilmek isterdi, bahtsızlığına rağmen; hem de kavuşmuş olur, hayatı onun gözünden görerek, severek yaşamış olurdu.
Aşkla yanan yürekte köz olma isteği de en azından ümitsiz olmadığının işareti. Ateşin, yani coşkulu, yakıcı sevdanın son raddesi, özü olan köz olmak, yeniden alevlenmeye, sevmeye, yanmaya başlamak için hazır olmak demek.
Aşk rüzgarının hafif esintisi közü, yeniden tutuşturmaya yeter.
.
Âşık, nelere razı olmaz ki…
Tevekkül sahibi olan kadere inanır elbette. Eğer ayrılık mukadderse kime, niye sitem edebilirim ki?
Ayrılığın sebebi kırgınlıklar ise, dert değil deriz be âşık. Aşk, kendi merhemini kendi bulur, kendi yarasını kendi sarar.
Hele ki, mukadderat belliyse, alına yazılmışsa yazı, gönül başka yerde ruh eşini arar mı?
Zaten uygun olmayanın yazısını yazmaz Yaratan. Yazılansa sevdam, gözden akan yaşın izi olmaya razıyım.
.
Mukadderat, tevekkül ve tecelli…
Sevdanın boyutu Mecnun’a denkse, aşkın şekli de Leyla’yı aramak gibi olur. Sevenlere bu hikâyenin sonunun ne olduğunu anlatmışım. Öyle ki, adı gibi biri “Mecnun”, diğeri kendini bile tanıyamayacak kadar sevdasıyla yanıp tutuşmuş “Leyla”.
Leyla yoksa aşk da yok, diyemezsin.
Leyla, leyla olmaktan çıkar, İlah’a dönüşür.
Sonuç mu?
Çılgınca bağlılık Allah’a.
Olabilecek kavuşma Allah’a.
Allah’a tahvil edile bir gönül.
‘Allah’ diyen mücevher dudağın sözü, kelamı olsam yeter.
.
Âşık, giderek aradığına yaklaştıkça kavuşuma arzusu da iyice artar. Ma’şuk’unda yok olmayı diler.
Görünen yüzü aydınlıktır, bahar misali taze güller gibi mütebessimdir. O gülüşlerde bir inilti gizlidir.
Görünmeyen yanı, gönlü bir an evvel kavuşma, O’nunla bütünleşme arzusunda olduğu için muzdariptir, dertlidir.
Böylesine gamlı, kederli olan gönüllerin özü olmak yeter.
.
Yanmanın bir şekli de pervane olmaktır. Ateşe koşan pervaneler, bir günlük ömürlü kelebekler misali şevkle aşk ateşiyle yanmaya razı olmak. Biri kanatlarıyla adeta dua edercesine yakar kendini âşık olduğu ateşte, diğeri ellerini açıp kavuşma niyazıyla, dualarıyla için için yakar kendini. Zaten amaç da bu değil mi?
Öze kavuşmak.
Dünyevi aşkın giderek İlahi aşka dönüşümü..
Secde aşka, yani Ma’şuka. Ma’şuk ise âşık için o andan itibaren Allah’tır.
.
Rüya hali başlı başına bir muammadır. Aslında bir sırdır, esrarengiz bir yanı her zaman olmuştur.
Kimi zaman rüya ile hayal kardeş olup görünürler aşığa. Aşığın geleceğine dair ışık olur, yol gösterici olurlar.
Uyku, yarı ölüm sayılır. Uykunun en derin halinde, bazen de son deminde öyle rüyalar ayan olur ki insana, uyuyup uyumadığından, gerçek olup olmadığından bile şüphe eder.
İlahi dinlerde rüyanın önemi çok farklıdır.
Bade içenler de rüyalarında bu hal ile hemhal olurlar.
Rüya, ruhun sevdiğine kavuşma yoludur da diyebiliriz. Kavuşmanın yolu rüya, ayrılığın sebebi gecelerin sonudur.
Ayrılık yüzünden yerinden firar etmiş gözler mahşer yeri, kavuşma arzusu belki bir ümit.
Böyle bir ümidin ihtimali olmak da var.
.
Aşk hikâyesinin bir Mecnun’u, bir de Layla’sı olur demiştik.
Çöllerin kavuruculuğu Mecnun’un yüreğindeki ateşten yakıcı olmadığı için, aşk diyarından geçip tevekkülün, inzivanın ızdırabına razı olmak lazım. Her nefeste bin elem, bin keder çekilmeli bedene. Olacaksa aşk, aşk için bir Yar elinden sonsuzluğu, ebediliği içmeli.
Kavuşmanın bir yolu “fenafillah”tır. Kendinden geçmek, kendi olmaktan çıkıp Allah’a kavuşmak. Kısaca “ölmeden ölmek”.
Aşk dolu bir mevsim; “dolu içme” hatırlatmasıyla daha derin bir anlama yelken açıyor, bahar mevsimi.
Aşığın baharı, kavuştuğu anda başlar. Böyle bir mevsimin güzü olmaya bile razıdır âşık.
Kavuştuktan sonra mevsimin baharı, güzü; yazı, kışı zaten fark etmez.
*
Koşma şiir türünün bütün özellikleri mevcut.
7 + 7 duraklı, 14 hece ölçülü, 7 dörtlükten oluşan akıcı ve anlamlı bir şiir.
.
Uyak düzeni:
İlk dörtlük çapraz uyaklı, diğerlerini ilk üç dizesi kendi aralarında, son dizeler ilk dörtlüğün “b” uyağıyla bağlantılı.
(abab – cccb – dddb – eeeb – fffb - gggb – hhhb)
Genellikle tam ve zengin uyaklar kullanılmış.
.
Dil ve üslup:
Andelp’in şiirleri “andelip şiiri” dedirtecek ağırlıkta ve belirginlikte.
Gayet anlamlı, duygusu ve düşüncesiyle gayet olgun, şekil yönüyle eksiksiz şiirler.
Sadece eski şiirin esintilerini, izlerini görmek oldukça mümkün.
Kullanılan mazmunlar, seçilen Arapça, Farsça kelimeler ve tamlamalar zaman zaman ‘sadeliği gölgeliyor’ demek mümkün.
Günümüz Türkçesi için ağır sayılır.
Mesela 3. dörtlük, anlaşılırlık bakımından biraz ağır kalıyor,.
Söyleyişte genel olarak zorlamalar, zorlanmalar yok.
Tabii biraz eski kelimelerden anlayanlar için.
.
Tasavvufun “fenafillah” anlayışına uygun bir şiir.
Hissettirilen ise “vahdet-i vücut ve hüsn-ü mutlak” anlayışı.
Aşk, ‘güzel ve tek varlık olan Allah’ içindir…
.
Her zaman olduğu gibi ilgiyle ve beğenerek okuduğum şiirlerden biri.
Tebrik ve takdirlerim değerli Andelip’edir.
Böylesi güzel şiirlerde buluşmak dileğimle şair.
Sevgi, saygı ve selamlarımla.
.
Hikmet Çiftçi
23 Ekim 2025