0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
54
Okunma
Yaşadığımız hayata biz istemeden yerleştirilen ,
En yakınımızda insanlar kardeşlerimizdir !
Aynı karanlık odalarda yatarız ...
Ürkütücü sesler duyduğumuzda birbirimize sarılır güç alırız
Doğan güneşle birlikte uyanır aynı masa da doyarız ..
Kendi ses tonlarımız da Anne - Baba diye sesleniriz ...
Birbirimizin giysilerini ayakkabılarını giyeriz ...
Ayrıcalığa sahip olunduğunda kızar küseriz ..
Arada bir çığlık atar mızıkçılık yaparız ...
Minicik ellerimizle birbirimizin ellerinden tutarız ...
Yaşamın alacakaranlığında bakıp görmezden geldiğimiz
Yaşam mücadelesiyle geçen ,
Çoluk çocuğu karıştığımız yılların sonunda ,
Kalp atışları birer birer durduğunda ,
Ruhumuzun içinden küçük bir çocuğun sesi duyulur ...
Anneee - Babaaaa - Abiiii - Ablaaa ...
