Öyle yabaniyiz ki
Ördüğümüz medeniyet duvarları arasında
Birileri ağlarken
Kahkahalar atan kim ?

Kim bu sirkin sahibi Allah aşkına
Güçlünün önüne zayıfı atan kim ?

Kim seyrediyor onca zulmü
Ve şükrediyor Tanrısına
Zulme uğrayan ben değilim diye...


Bilinmez…

Hangi tokalaşmanın avuç içinde,
Sımsıkı bir el kanıyor kanıyor?
Ve hangi el tutuyor hançeri
Sırıtırken barışı imzalayan...

Bilinmez…

Yüzler bir vitrin
Parlatılmış camlar ardında
Ne kırık dökük düşler,
Ne de kanayan sırlar görünür
Herkes satar kendini
“Bütün”, “Mutlu”, “Tam”…
Vitrindeki mankenler
İçi boşaltılmış hepsi ham...


Kim tam ?
Kim ham ?


Bilinmez...


Bir duvar örülür sessizce
Taş taş utangaçlık
Harç harç korku
Sıva sıva acı çekenin reddi
Ve o duvarın ardında
İnsanlık yanar
Kimse dumanını görmez
Kokusunu almaz
Herkes kendi yangınına
Su taşıma derdinde...


Kim yanar ?
Kim yakar ?

Bilinmez...


Öyle bir çağ ki bu
Yan yana yalnızlıklar çağı
Gürültüde kaybolan feryatlar,
Sessizlikte boğulan çığlıklar...


Kim sessiz?
Feryad eden kim ?


Bilinmez...



Çağdaş DURMAZ