0
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
173
Okunma
Bir aşk doğdu, kara bulutların arasından,
Ne vakit güldüysem, ardından yağmur yağdı.
Yüreğimde bir kuyu kazdın —
Adını taşına kazıdım,
Elimi sürdüm, kanadım,
Yine de silemedim.
Bir gülüşün vardı, ömrüme bedel,
Şimdi o gülüş başka yüzlerde,
Ve ben hâlâ aynı sokaklarda,
Aynı rüzgârla konuşuyorum.
Kara sevda dediler adına,
Karanlık dedim, çünkü ben yandım,
Sevda dedim, çünkü sen vardın.
Bir yangın ki, külü bile bende kaldı.
Geceleri yıldızlara küstüm,
Çünkü onlar bile senden parlaktı.
Yalnızlıkla dost oldum,
Adını anmak bile yas şimdi.
Bir gün dönersen,
Beni değil —
Yaktığın o kalbi sor.
Hâlâ atıyorsa,
Bil ki sevda ölmemiştir,
Sadece sessizliğe gömülmüştür.
Ozan Güner Kaymak
Amsterdam 17.10.2025
