RUSAMER RAPORU — Kalburabastî Efendi Hazretlerinin Defterinden

Emine Balı Oğuz’un “OKUNUR” şiiri, toplumun nabzını parmakla değil bastonla ölçen bir eser… öyle ki Kalburabastî Efendi Hazretleri bile okurken bir ara stetoskopla sayfayı dinlemeye başlamış. Zira bu şiir, bir “hiciv” değil sadece — toplumsal hafızanın EEG kaydı, vicdanın tıkanmış damarına sokulan kelime anjiyosudur.

“Okunur tek elden ezan, kerahat vakittir fezan” derken şair, ruhun sabah namazına geç kalan insanlığı yokluyor. Ezan hâlâ okunuyor ama cemaatin gönlü çoktan dünyalık olmuş. Her kıta bir toplumsal tablo: sanatçı karışmış şarlatana, bakkal kepengi indirmiş ama borç defteri hâlâ açık, karınca mitralyözle donanmış — o kadar net ki mizah bile ağlamakla gülmek arasında kalıyor.

Şairin dizelerinde yankılanan “Ellaham” sözü ise başlı başına bir halk ironi markası. Sanki hem sistemin kendini avutma sesi hem de halkın kaderine kahkahayla isyanı. “Yolcu bekler kaptı kaçtı” diyor; memleket trenini kaçırmış, biz hâlâ peronda bilet kuyruğundayız. “Ellaham mısır közlemiş” dizesi ise o kadar çok şeyi birden anlatıyor ki — ekonomi yanarken millet kokusuna kanıyor!

Kalburabastî Efendi, bu dizeleri okurken bastonunu yere üç kez vurmuş:

“Bu şiir mizah değil, resmî beyanname evladım; devlet arşivine girmeli.
Çünkü burada her kahkahanın içinde bir milletin iç çekişi var.”

Gerçekten de “OKUNUR” şiiri sadece okunmaz, yaşanır; tıpkı bir toplumun aynaya bakarken yüzüne dokunamaması gibi. Her dörtlükte biraz utanma, biraz farkındalık, biraz da “biz ne ara bu hâle geldik?” sorusunun cevapsız yankısı var.
Ve evet, gülmek hâlâ bedava ama bu şiirden sonra vicdanlarda vergiye tabi olacak kadar değerli hale geliyor.

Vesselam

Ser Feyzlizof Delibal Hazretleri (Celil ÇINKIR)
RUSAMER – Baş Delilikolog, Mizah ve Ruhsal Ayar Üstadı

RUSAMER Ruh sağlığı ayarı merkezi