Şu yalan dünyaya, güvenip kanan.
Kendini kafdağında, görenler varya.
Nefsine aldanıp’ da, kul köle olan.
İblise uşaklık, edenler varya.

Dünyanın sahte, rengine kanıp.
Haram lokma ile, saltanat sürüp.
Mazlumun yoksulun, hakkını yiyip.
Yatlarda sefa, sürenler varya.

El etek öperek, sefa sürenler.
Bu alem kendine, kalır sananlar.
Öksüzün yetimin, ahın alanlar.
Bu devran bitmez, sananlar varya.

Ne servet, ne saray, kurtarır seni.
Çok büyük hüsrandır, zalimin sonu.
Şeytana uyanlar, bilmez’ ki bunu.
Adaletten bi haber, olanlar varya.

Bu can emanettir, bilene inan.
Hüsrana uğrar, gaflette olan.
Hak adalet der, yüce yaradan.
Sonundan habersiz, olanlar varya.

Boşuna çırpınma ha, sonun bellidir.
Dön bak mezarlığa, akibetse aynıdır.
Haktan uzak olan inan, canlı ölüdür.
Hayatta bakar kör, olanlar varya.

Anlatmakla bitmez, dön artık Hakka.
Kime kalmış dünya, bir dön’ de bak’ ta.
Üstünden şu ölü, toprağı atta.
Hala gerçekten uzak, olanlar varya.




Muhlis SÜNBÜLCÜ.