13
Yorum
22
Beğeni
5,0
Puan
327
Okunma

Bir şehir var içimde,
Ne tabelası var ne yönü.
Adını kimse sormaz,
Ben bile susarım bazen.
Köşe başlarında beklerken
Rüzgâr bile uğramaz yanıma,
Duvarlar çatlamaz,
Ama çatlaklarında
bir hikâye saklıdır.
Bir durakta otururum,
Otobüs geçmez, yol bitmez.
Zaten bazı bekleyişler
Yola değil, içe çıkar.
Zaman akar,
Ama iz bırakmaz bende,
Çünkü ben zaten
Zamanın silemeyeceği
kadar sessizim.
Bir telefon kulübesi var,
İçine ses değil,
Eksik kelimeler bırakırım.
“Ben burdayım”
yazmaz hiçbirinde.
Ve bir gün,
Bir adım düşer içime,
Ne ayak sesi ne yönü belli,
Ama kalbimin kıyısında
Bir yankı bırakır sessizce.
5.0
100% (18)