Benim gibi efkâr çile, çektinmi bana söyle,
Kader deyipde boynunu, büktünmü bana söyle.
Bu alem bir deniz derya, hiç derine daldınmı,
Şöyle sevgi limanına, baktınmı bana söyle.

Güfteleri sermek gerek, reyhan veren bir bağa,
Heceleri tohum gibi, serpmeli sola sağa.
Çıkması gerekir elbet, karanlık aydınlığa,
Özgürlüğün ışığını, yaktınmı bana söyle.

Ben kaç tane Şiir yazdım, deyip hava atma sen,
Gerçek Şairler uyanır, sonra gidip yatma sen.
Kendini bir şey sanıpta, bize racon satma sen,
Divan Şiir engelini, yıktınmı bana söyle.

Şairin silahı kalem, güftedir şöhret şanı,
Besteler yolda bırakmaz, bilgili bir insanı.
Üstadların yeri yurdu, sahnesi er meydanı,
Korkmadan hiç arenaya, çıktınmı bana söyle.

Nice rüzgarla şavaştım, yazarken yele döndü,
Kah kalemim düşman oldu, yabancı ele döndü.
Bazı yazdığım eserde, göz yaşım sele döndü,
Damla damla hece hece, aktınmı bana söyle.

Yarım asırdan fazladır, bu deryada yüzerim,
Heceleri satırları, ilmik ilmik düzerim.
Şair Aydın Tazegül’üm, her tür eser yazarım,
Biraz sorgu sual ettim, bıktınmı bana söyle.