Merhaba Murat bey,

“Üstadım” şiiriniz, yalnızca bir kalemin değil, şiirin vicdanının sesi olmuş adeta.
Her dizesinde, yıllardır içimizde yankılanan ama dillendiremediğimiz bir özlemi duydum:
Gerçek şiiri, samimi sözü, yüreğiyle konuşan kalemi arayış.

“Kitap doldu taşar üstadım lakin / Okunacak şiir bulamıyorum”
dizelerinizdeki sitem, bugünün edebiyatına yöneltilmiş en duru ve yerinde eleştirilerden biri.
Bu iki satır bile, insanın içini sızlatıyor çünkü haklı.
Duygusuzluğun, taklidin, gösterişin gölgesinde kaybolan şiirler çağında,
siz şiirin özünü, halkın sesini ve vicdanını yeniden duyurmuşsunuz.

Dörtlükler ilerledikçe şiir, yalnızca bir şairin kaleminden değil,
halkın içinden konuşan bir bilgenin yüreğinden akıyor.
“Yazmaz halkın namerdini merdini” dizesinde,
sözün mertliğini, kalemin onurunu savunan bir duruş var.

“Şiirler kör topal yürüyor gibi” derken,
aslında çağın ruh hâlini özetlemişsiniz.
Şiir yorgun, insan yorgun, kalem yorgun…
Ama siz yine de ibretle, ferasetle, teslimiyetle aramaya devam etmişsiniz o hakiki sesi.

“İbretle ders verip cümle aleme / Silkinecek şiir bulamıyorum” dizesi,
şiirinizin kalbi olmuş adeta.
Bu yalnızca bir yakınma değil şiirin dirilişi için yazılmış bir dua.

Son kıtada ise derin bir farkındalık var:
“Kimsenin suçu yok suçludur devir”
Ne tamamen isyan, ne tamamen kabulleniş.
Bu, bir şairin kendi çağına tuttuğu aynadır.

Ve final…
“Bakınacak şiir bulamıyorum”
dediğinizde, aslında şiiri aramaktan vazgeçmediğiniz,
aksine o arayışta var olduğunuz anlaşılıyor.

Bu şiir, hem bir öz eleştiri, hem de şiirin ruhuna yazılmış bir ağıt.
Sade, samimi ama derin.
Ustalığınızı gösteren, yüreğinizle yoğrulmuş bir eser olmuş.

Tebrik ederim Murat Bey,
“Üstadım” şiiri, şiirin kaynağına dönmeyi özleyen herkesin yüreğine dokunacak kadar içten ve kalıcı bir eser.

Saygı ve hayranlıkla,
Peri Feride