KIZLARIMIZ

Eritirken taşları, kızların ölümleri
Bu dünya unutmasın ebedî zalimleri

Gördüğümüz rengârenk yalancı oyuncaklar
Kalbindeki güllerle kızları vuracaklar

Ne günahı vardı ki gömmüşler diri diri
Uçarken sonsuzluğa o kızların her biri

Kalbimi yaktı kökten Ömer’in hikâyesi
Halbuki cennet idi her ayağın payesi

Ana derken gururla unutmuş önce kız’ı
Sebepsiz değil imiş yürekte bunca sızı

Mazhar-ı feyz olurmuş düşüverse toprağa
Adını yazmak gerek gül ağaca yaprağa

Tohum kızlarımızmış bakınca bağ olurmuş
Baş tacı edenlerin canları sağ olurmuş

Dünya neler edermiş içine girenlere
Dünyalar verilirmiş dünyayı verenlere

Âdem ile Havva’nın günahları silinmiş
Cennetten geçmişler de önce Allah bilinmiş

Cenneti istememiş Âdem Babam Havva’sız
Olmaz ise kızlarım olur dünyam havasız

Enkazlar arasında sahabenin izleri
Gazze’deki kızların gülsün artık yüzleri

Allah’ın en sevgili kulları kızlarımız
Aşklarımız onlarda çekilir nazlarımız

Oğlun kızın eşittir gönüllerde bir olur
Gelin damat evlattır torunlarla gür olur

Kız çocuğu deyince durmalı akan sular
Devleti kuran da o, hem yenilmez ordular

Yaşasın kızlarımız, iyi ki varsın kızım
Kış ile yazlarımız oğlumla dinsin sızım

Gür çıksın kesilmesin kızların sesi ünü
Gönülleri hoş olsun mutlu olsun her günü.

Murat Kahraman Murâdî
11.10.2025/İst.
(Çocuk Kalbim)