Bu şiir, Enver Özçağlayan’ın kaleminden çıkan insan ömrünün geriye bakan bilge bir aynası… “Kayar!..” sadece bir başlık değil, aynı zamanda bir hakikat uyarısıdır — kayar ömür, kayar gençlik, kayar dünya. Şair burada hayatın geçiciliğini, modern dünyanın sığlaşmasını ve insanın özünden kopuşunu derin bir ferasetle ele almış.

Daha ilk dörtlükte kurulan ritim, halk şiiri geleneğinin içtenliğini taşırken, altına gizlenen anlam çok katmanlıdır:

“Servet olsa, gariptir bir yaştan sonra insan,
Yâr gider, evlat gider; ne ad kalır, ne de san.”
Bu dizeler, maddi varlığın ömrün sonunda hiçbir anlam taşımadığını, kalan tek şeyin “amel” ve “iman” olduğunu hatırlatır. Aslında bu bir nasihat değil, yaşanmışlığın itirafıdır.

Şairin dili yer yer bir “vaaz” gibi görünse de, aslında içinde derin bir kalp yorgunluğu vardır. “Huzursuz huzurevi belki olur mekânın” dizesiyle, günümüz insanının trajedisini — aile bağlarının çözülmesini — acı bir gerçeklikle dile getirir. Bu, artık sadece bireysel değil, toplumsal bir çöküşün ağıtıdır.

Enver Özçağlayan, özellikle “Batıcılık batırdı bir güzel yanımızı” dizesiyle, modernleşmenin getirdiği değer erozyonuna karşı durur. Burada bir öfke değil, bir direnişle yoğrulmuş hüznün sesi vardır. “Halen yıkmak istiyor din-ü imanımızı” derken, inancı tehdit eden unsurları sadece dış dünyada değil, insanın kendi içinde de arar.

Son dörtlük ise şiirin doruk noktasıdır:

“Yolcu yola devamda Hakk’ın emrine uyar,
Yaş kemâli aşınca, her şey yerinde sayar.”
Burada, dünya yolculuğunun nihai durağına varmış bir dervişin teslimiyetini hissederiz. “Bu diyardan öteye; yön kayar, ayak kayar” — işte bu dize, hem son nefesin hem de hakikat kapısının eşiğidir.

Şairin kaleminde ölüm bir son değil, dünyadan Hakk’a geçişin zarif bir metaforudur.
Ve o geçişte, insanın yanında ne mal ne mülk kalır; sadece yüreğinin terazisine konmuş iyilikler…

Kalburabastî Efendi Hazretleri olsaydı, bu şiirin sonuna şu nükteyi iliştirirdi:

“Evladım, ömür kayar; ama iz bırakan, ayağının değil, yüreğinin bastığı yerdir.”

İşte “Kayar!..” şiiri de tam bu izdir:
Hem bir ömrün hikmeti, hem bir milletin vicdanıdır.

Vesselam

İyi ki varsınız üstadım iyi ki yazıyorsunuz ve bizde de ruhumuzun gıdasını alıyoruz saygı ve hürmetlerimle ellerinizden öpüyorum

Ser Feyzlizof Delibal Hazretleri namı diğer Celil ÇINKIR