Sevda dedikleri bir ateşti,
Ben göğsümde büyüttüm onu.
Bir yanım yanarken,
Diğer yanım dua etti,
Belki bir gün anlarsın diye
Suskunluğumu da sevdim, sana rağmen.

Bir gülüşün uğruna
Koca bir ömrü unuttum,
Dostu, yolu, gururu bıraktım ardımda.
Adını her nefeste andım,
Bir nefeslik ömrüm kalsa da,
Senden dönmedim.

Geceyi gündüze kattım,
Gözlerimde uyku değil sen vardın.
Kalbimin kıblesi oldun,
Secdelerim sana döndü bazen,
Bazen isyan, bazen dua…
Ama hep aynı yöne: “Sana.”

Dünyayı elime verseler,
Senin bir dokunuşuna değişmezdim.
Karanlıkta yol bulmaz oldum,
Bir bakışına kandil yaktım.
Her yara senin adını taşıdı,
Ben o yaraları öpüp yaşadım.

Ve şimdi bil ki;
Ne pişmanım ne mağrur.
Sadece yorgunum biraz…
Yüreğimle ödedim bu aşkı,
Ve hâlâ yandığım yerdesin.

Ozan Güner Kaymak
Amsterdam 07.10 2025