YULA

I
Bazen
öğütten yoksunlar da dem vurur ruh halinden
önermesiyle kendine ihanetin farkında olmadan
başı eleziz gibi yüksekte olsa da
kökü kıl gibi
zararı sadece kendine
geçmişinin kaypaklığını savunup duruyordu kişiliksizce

II
Adım Yula
Yula diyebilirsiniz bana
beni bir masal perisi olarak bilirler
oysa
kaderim alnımda yazılı
örtmek istesem bile kavaşeliğimin üstünü
her şey ayan beyan ortada

III
güya
bu onun suskun haliydi
konuşsam diyor
çıkararak yüzümden maskeleri
konuşsam gerçekleri
utanırdı Tanrı yarattığına
ben gibi bir kavaşeyi

bu yüzdendir susuşlarım
bu yüzdendir içime kusuşlarım
ve Tanrıyı suçlayışlarım

ben ki inkara düştüm
ben ki Yaratıcıya asi
kürtaj olurdum ama
cenimde değil
genimde saklıymış
ihanetimin
vefasızlığımın
kavaşeliğimin belgeseli
ah benim uslanmaz kavaşeliğim

yılanlar gibi sokularak aslanların koynuna
arsızlıkla döllenmişim

IV
şimdi
haramzede düş/lere aşeriyorum
bu yüzden bulantım
tanıyanlar tiksinmesin diye
içime kusuyorum

uyku halinde
affedileceğim günü sabırla bekliyorum

Efkan ÖTGÜN