Manevi değerler erozyonu gibi…
Her dörtlüğü, bir çağın vicdanını yoklayan mısralarla dolu. Eskinin mertliği, sevdanın saflığı, sofraların bereketi, büyüklerin sözüyle yoğrulan o sıcak hayatın bugüne karşı sitemini taşımışsınız mısralara

Ayrıca şiirin dili duru, hece vezni net, ahengi yerli yerinde.. “Milletin tertemiz, yüzü bozuldu” dizesi özellikle çok güçlü

nostaljiden çok, öz’ü hatırlama şiiri…
Hem eleştiri hem dua gibi.
Hem geçmişin ışığını hem bugünün gölgesini aynı aynada göstermiş.

Her “bozuldu” dizesi, aslında fani dünyanın çürümesini değil, kalbin özüne dön çağrısı aslında
Zira bozulmak, hakikatte yeniden yapılmanın eşiğidir.
Söz kaybolduysa, sükutun hikmeti vardır;
aşk solduysa, aşkın aslı gizlenmiştir.

Gör ki her şey bozulur, ama Hakk’ın nuru bozulmaz.
Ve kim o nuru gönlünde uyandırırsa,
bozulan her şey onda yeniden dirilir.

Usta kaleminizden manidar bir şiir okuduk
Yine andelib imzası atılmış
Çok beğendim
Beğenerek okudum
Üstada saygıyla