Toplum yapısının en küçük taşı
Edebin, ahlakın, her şeyin başı
Kişiliğin özü, benlik kumaşı
Şekil aldığımız eldir aile

Her daim vefayla açılan kapı
Bize sahip çıkan o kutsal yapı
Hayata bağlayan mutluluk ipi
Selde tutunacak daldır aile

Ağlatırken felek seni bağrında
Umut göremezken yarınlarında
En karamsar anda, çıkmazlarında
Mutluluğa varan yoldur aile

Hamuru, mayası; sevgi, saygıysa
Ana, baba, kardeş bir aradaysa
Bütün fertleri de senden razıysa
Şekerdir, şerbettir, baldır aile

Gam, keder olunca gönül dağında
Dertler deryasında savrulduğunda
Issız çöller gibi kavrulduğunda
Yüreğinde esen yeldir aile

Zaman ahir zaman, fitnesi yakar
Nice ağızlardan necaset akar
Kimi yalancıdır kimi riyakâr
Doğruyu söyleyen dildir aile

Sen iyiysen ben de iyiyim diyen
Karşılıksız nice sevgi besleyen
Dünya bahçemizi en çok süsleyen
Mis kokan dikensiz güldür aile

Zorluklara karşı gücün yetmezse
Dar gününde kimse yardım etmezse
Eğer bir gün evde ocak tütmezse
Bil ki dağılmıştır, küldür aile

Şiiin görseli alıntıdır