10
Yorum
23
Beğeni
5,0
Puan
206
Okunma
Bu odanın dili yok,
ama susuşu var,
Duvarlar değil,
düşünceler eğilir üstüme.
Tavan değil,
geçmiş çöker göğsüme taş gibi,
Bir sandalye değil,
ben susuyorum yerime.
Ayak izlerim değil,
hatıralarım dolanır kendi üstüne,
Gölgem değil,
içimdeki çocuk ürker benden.
Kalbim, paslı bir çekmece şimdi,
İçinde çırpınan değil,
unutulmuş bir mektup var.
Her nefesim, küflü bir dua gibi,
Boğazımda düğümlü bir veda şarkısı.
Gözlerimde değil,
aynalarda kırık benlikler,
Yüzümde zamanın döktüğü çatlaklar.
Sokak lambası değil,
ben yanıyorum tek başıma,
Geçen gölgeler değil,
geçen ömürler uğramaz bana.
Işığım değil, içimdeki umut karanlığı çoğaltır.
Ey sessizlik! Bir kuyuya değil, kendime düştüm ben,
İpi çeken de,
düşeni unutan da
yine ben.
SEVGİ ŞAİRİ
5.0
100% (17)
Cevap Yaz
