Ömürde sona mı, yaklaştık nedir
Gönül yorgun, beden yorgun, us yorgun
Sevgi, aşk arardım, şimdi çok nadir
Dudak yorgun, dilim yorgun, ses yorgun

Ne istiyor isem, arar bulurdum
Küçük şeylerle de, mutlu olurdum
Tuttuğum her şeyi, söker alırdım
Ayak yorgun, kollar yorgun, kas yorgun

Pencere dibini, hep bellenmişim
Dert ile dertlenmiş ve hallenmişim
Artık her şeyi de, kabullenmişim
Tamam yorgun, peki yorgun, pes yorgun

Merhem olmaz kimse, gönül yarana
Bazıları nifak, sokar arana
Öyle ki şu kalbi, kıran, kırana
Yürek yorgun, dimağ yorgun, küs yorgun

Hiç şansım olmadı, sevdadan yana
Not düştüm durmadan geçen her ana
Ayrılık hasreti, gam verir cana
Kirpik yorgun, gözler yorgun, yas yorgun

Acıyla yaşamak, çok zor azizim
Eczaneye döndü, evimiz bizim
Kireçlenmiş baktım, kollarım, dizim
Beller yorgun, dizler yorgun, pas yorgun

Lüzumsuz nerede, gezdiğin yerler
Uykusuz geçerken, bütün seherler
Öksüz de kalacak, belki şiirler
Dize yorgun, sözler yorgun, es yorgun

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

ETEK YAZILARI

US : Akıl
DİMAĞ : Beyin, bilinç
ES : Notada duraklama