Bir damla rahmeti, bana çok gördün,
Kalpte ki yaraya, iz deme bari.
Gönlüm yanar iken, hep yere serdin,
Yaktığın ateşe, köz deme bari.

Hem var diyorsun hem yoklukta fakir,
Bazen şah görürsün, bazen de hakir,
Hem yüksek diyorsun, hem de bir çukur,
İnleyen kalbime saz deme bari.

Ben sana inandım, ömrümüz bahar,
Gece gündüz gibi ayrılmaz bir yar,
Sevdayı yük edip sırtıma kadar,
Aşkın zamanına, güz deme bari.

Madem ki sen verdin, bana bu derdi,
Sensiz gecelerim, sabahı gördü,
Gözlerim gözünde, mecnun bir kördü,
Bu aşkın yoluna, düz deme bari.

Bir perde misali aşkı gizlerken,
Arif arayışta murad bulurken,
Hem sevip, hem yanıp, hem de ağlarken,
Akan gözyaşına öz deme bari.

Bir damlacık sevgin bana az geldi,
Gönlünü dağ gibi Ferhat’mı deldi?
Uğruna yanarken her gün güzeldi,
Külleri rüzgârla çöz deme bari.

Hem sırdaşsın bana, hem zorda çetin,
Çaldın yüreğimi, aldın mihnetin.
Aşkın ateşiyle yanan hasretin,
Yanışıma bakıp, az deme bari.

İmtihan dedin de, yollar uzadı,
Her köşe başında hicran sızladı.
Kör düğüm çözülüp, sabrı nazladı,
Çektiğim çileyi, sez deme bari.

Vuslatın hayali, içimde kaldı,
Firkatin acısı, kalbime doldu,
Gönlümde yüz yıllık, gurbetim soldu,
Aşkın hasretiyle, gez deme bari.

Bir ben miyim; Böyle viran olan yar?
Yalnız bir zindanda, zar eden ağyar,
Kalbi kırık, dökük, aşkı bulanlar,
Ben senden giderken, söz deme bari.

...andelip...