0
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
63
Okunma
Terinos unutmuştur her şeyi,
Çocuğu Timenos’u bile hatırlamaz,
Zamanın rüzgarı sürüklerken,
Anılar yavaşça yitip gider.
Kül rengi titremeler,
Timenos bitmiş, solmuş dal gibi,
Kendi gölgesinde kaybolmuş şimdi,
Hatıralar dağılır geceye,
Sessizlik sarar yorgun yüreği.
Unutuluşun içinde kaybolur,
Bir zamanlar var olan her umut,
Terinos suskun, gözler uzaklarda,
Çocukluğun sesi yok artık burada.
Ama yine de kalır bir iz,
Gökyüzünde sönmeyen bir yıldız,
Timenos unutur, dünya döner,
Ama aşk ve umut hep yaşar bizde.
Baba, baba... Bir daha dönmeyecek misin bizim eski anılarımıza.
