Nefsin peşine yelme ey gafil çokça düşün!
Ömrü ziyana verme kelam ederken düşün
O nefsine uyarsın vermesen peşin hüküm!
Sen hiç acele etme bir söyleyip bin düşün!

Kavrulur yanar âlem, yanar o taşlar, başlar,
Dayanılmaz bir feryat, acı o zaman başlar!
Kıyamet büyük mizan kurulunca o mahşer
Eğilmiş onca başlar, akar gözlerden yaşlar!

Rezil, berbat düzene, sakın kul, köle olma,
Maneviyatta vardır sonsuz nurdan yücelik,
İslam’dan başka yoktur, hakikat bulunmaz,
Bir tek nur mana da var maneviyat yücelik.

İnsan denen varlığın kalpten olur güdümü
Akıl, beyin, düşünce, çözülmedik sarmaşık
Çözülmez çözülmedi ki, o esrarlı düğümü!
Düşünceler tarumar, çok karışık, sarmaşık!

Geçmiş şanlı o mazi yâd edip hep anarım
Kalbimde hüzün, keder, içten içe yanarım!
Doğru yoldan sapanı, çok ayıplar kınarım!
Dindar olan insana saygı hürmet sunarım!

NAZIM TAŞTAN