BAKİ GÖLÜNDE BİRGÜN

Sabahın erken saatleri,
seneler öncesiydi.
bir tatlı su,
baki göl kenarında
kendimi bulmuştum.
elimdeki küçük çakıyla,
yelkenler yapıp
balıklı göle saldığım
çocukluk dönemi,
yerini, delikanlılık çağına
terkederken
bir kere daha
buraya uğrayacağımı
bilemezdim.
söylenip, durduğumdan mıdır?
yoksa,öğrenmiş olmanın
yarattığı mutluluktan mı?
o gün bugün
unutmuşta değildim.
ağaçların gölgelikleri altında
mesireler,
ferahlatıcı yönüyle
meltemi dolduran kokuları
aratmıyordu.
cezbeden tarafıyla
amatör adaylarını birbir
buralara dökerken
ilgi odağı olan sazanı
kadife balıkların
farklı argümanda
renk renk çiçeklerine
kuşların cıvıltılarına
tanıklık ediyorduk,
havayı teneffüs ettikçe.
zaman nasıl geçti bilemedim.
sandala binip,
kıyıdan uzaklaşmamız da
biranda oldu.
tuttuğumuz balıklarsa,
uzun uzun bekleyişin
belki de mükâfatıydı.

GÖKMEN YILMAZ ERDEM

Esenlik ve barış üzerinizde olsun.