Ey ümmete Resul olan Muhammed!
Ümmet, bir acayip hâl içindedir.
Artık hakikate kalmadı rağbet,
Kıymet bir acayip yol içindedir.

Değişti Allah’a tapan Müslüman,
Küflendi gönülde taşınan iman,
Feryatla inliyor şerefli Kur’an,
Ayet bir acayip dil içindedir.

Senden sancağını alan ümmetin,
Oruç tutup, namaz kılan ümmetin,
Çekinmeden söyler yalan ümmetin,
Rahmet bir acayip göl içindedir.

Helale, haramı zevkle katarlar,
Din, Allah diyerek zikir satarlar,
Bismillah çekerek kazık atarlar,
Himmet bir acayip el içindedir.

Yağlı bir kapıyı bulsunlar hele,
Sırma saçlı derler kel oğlu kele,
Allah’a yemini alırlar dile,
Hazret bir acayip pul içindedir.

Doğruluk, dürüstlük kalmadı bizde,
Müslümanlık derler; vallahi sözde,
Vicdanlar çürüdü, kokuştu özde,
Haslet bir acayip sel içindedir.

Bunlardan bizlere gelmiştir gına,
Ta temelden çürük dikilen bina,
Artık her tarafta yapılır zina,
Gayret bir acayip döl içindedir.

Kötüler kükredi meydana çıktı,
Garibin evini başına yıktı,
İyiler böylece canından bıktı,
Halvet bir acayip kul içindedir.

Doğrunun her yerde silindi adı,
Kırıldı mazlumun kolu, kanadı,
Kalmadı yoksulun ağzında tadı,
Lezzet bir acayip bal içindedir.

Senin yolun ters şekilde izlendi,
Düşündükçe içim, dışım közlendi,
Korkunçtur; velakin ölüm özlendi,
Hasret bir acayip gül içindedir.

Ümmetin birçoğu böyledir işte,
Müminlik kalmıştır hayalde, düşte,
Çırpınır vicdanım sönmez ateşte,
Vahşet bir acayip kül içindedir.