Dışara bir hüzün ağacı çirkin duğular da
Bekleyen biri
Bekletilen varmış gibi
Çapaksız geceler de
Uykusuzluk
Çıkıp karşısına dikilmek gelmiyor içimden
Bir yanım hasretle kavrulurken
Bir yanımdan boş vermek geçiyor
Katarından ayrılmayanTren vogonları gibi

Daha yeni kurtulmuşken
Hüzün dolu akşamlardan
Dur demek gelmedi içimden
Kıvılcımla yanan duğulara
Kör şeytan bırak yansın, yanabildigi kadar diyor
Karanlık duvarların yıkıldıgı bu saatler de
Son yıldız da kayıyor işte gökyüzünden
Dilek tutmak da geçmedi içimden
Bir başına kalan Ay mahzun ve hüzünlü
İçimden acımak da geçmedi
Ya bana kim acısın diyemedim
El vurma Tabip Türküleri gibi
Sevda yüklü kervanlara katılmak istemiyorum
Günün bu saati artık çok geç
Elinde kazması,
Mezarcı Mahmutların dolaştıgı zamandayız
Kırlangıçlar yeniden gelecek
Senenin bir günün de

Dışarda hüzün dolu olan ağaçlar
Yeniden yaprak açacak
Yüregi kabarmış insanlar dolaşmakta
Duyğu dolu yüreklerle
Sana yazıp haber vermek istemedim
Bu bir veda olsun istemedim
Bu bir ayrılık degil
Biliyorum,
Hemen ardımdan
Senenin bir hangi gününde
Geleceksin benim gittigim yoldan
Şu ağaç var ya
Dışarda hüzün ağacı
Sallantısı bitmiyor hafif rüzğar da
Adını hüzün taktıgımız ağaç
İşte şu ilerde ki
Seni bekliyor olacagım
Haydi Güzelim
Dal artık o güzelim uykularına
Henüz senin için vakit daha erken
Benim biraz yürümem gerek
Ufuk çizgisine kadfar
Sen uyu yıldızını kaydırma emi.!

10.09.25 /Saat 14,48 Mehmet AY