Bir Nefes Uzağımdaki Sen
Demet Demet Gülüşlerimi Yolluyorum
Eriyen Umut Bahçelerimden..
Ellerimle Topladım Birtanem Ellerimle
İmkansızlığın Duvarını Aşıp Kavuşabilseydik,
Saçlarında Sarı Papatyalardan
Örülmüş Bir Taç Durmalıydı
ve Üzerine Beyaz Bir Elbise
Melek’lerin Kollarında Gelmeliydin bana..
Kelebeklerin Gözlerinden Düşen
Yağmur Taneciklerinin Islak havasında,
Ellerimiz Birbirini Bulmalıydı Mesela...

Ne Olursa Olsun Senin Gözyaşların,
Tek Yağmurum, Gülüşlerin
Tek Gülüşüm Olsaydı,
İmkansızlığını Topluyorum
Bulutların Islak Dudaklarından..
Şimdi Sensizliğin İçinde
Yokluğunun Kıvılcım larında
Kurutuyorum Islak Kipriklerimi..
Sıcak Nefesini Üşüyen tenimin Üzerine Örtüp,
Avuç İçlerinin Terine Sığınıyorum..
Yanlızlığını Dudaklarımdan parmaklarıma,
Akıtıp Satır,larımda Tek Başımda Ağlıyorum..

Ve Sen Diye Karanlık Duvarlara yaslanıp,
Geceye Katıyorum Yorgun Gözlerimi..
Gülüşlerinle Yüreğimi Öpmeden,
Bu Ayrılık Uykusundan Uyanmayacağım..

Bir Gün Gelmek İstersen Şayet,
Yanlızlığın Sen Kokan Satırlarına
Umutlarınla Gel..
Tövbeleri Yarım Kalmış Günahlarınla gel...
İçinde Yutkunduğun Kelimelerini,
Sürüp İmkanlarınla gel,
Gözyaşlarınla Gel Kurumuş Dudaklarıma,
Ab-u Hayat Olsun Tuzlu Yağmurların,
Hasretinin Kanayan Yüreğinle Dön Gel
Geldiğinde Yokluk Kelimelerini,
Dudaklarında Usulca Ezip,
Yavaşca Sokul Yanıma Gel..

Usulca Saçlarını Çöz Bırak Rüzgarın Akışına,
Başını Göhsümün EN Derinliklerine İndir,
Yanlızlığını Serpele Yüreğime,
Yüzün Yüzüme Değsin Okşa Ruhumu
Yanan Tüm Işıkları Söndür,
Gülüşlerini Ört Üzerime..
Usulca Sessizce Gel Yüreğime
Nefesini Ver Nefesime,
Bir Ömür AL Ömrümü Ömrüne
Sen Bu Satırlarımı Okurken
Belkide veda Etmiştim Ömrüme...
Usulca Hoşça Kal Hakkını Helal Eyle...
Kısacası Uzun Hikaye..!

Şiir: Yücel Şen (Hazarca)
Tarih: 02.04.1997