Çare Ol

İnsan bir kalptir aslında, incinir de susar bazen,
Bir bakışla yıkılır da, toparlanmaz nice sene.
Güzel sözle dirilirken, neden taş atarız biz?
Sevgi varken yürekte, neye yarar kinli dil?

Bir omuz ol bir yaraya, merhem ol da dindir sızıyı,
Dert anlatmaz her bir yüz, bazen sessizliğin özü.
İyilik bulaşıcıdır, sen gülümsersen açılır,
Bir çiçekle bahar olur, kuru dallar yeşillenir.

Kimseyi yük sanma sakın, herkes bir imtihanda,
Kimi geçer sessizce, kimi düşer dualarla.
El verene el olmalı, düşene bir yol bulmalı,
Kusur değil, çare gerek; insan insana çare olmalı.

Kalp kırmak mı? Ne gerek? Sözün özü merhamet,
Bir tebessüm bazen olur, en büyük bir hizmet.
Nice acı saklı durur, bir çift gözün içinde,
Sen fark et ve sar o yarayı sevginin içinde.

Unutma ki hepimiz, aynı toprağın özü,
Biraz umut, biraz sevda, biraz da derttir sözü.
Kimseye yük olma, ol bir ışık karanlığa,
Dert olma insana, çare ol dualığa.