2
Yorum
10
Beğeni
0,0
Puan
179
Okunma
Bir mendil gibi katlanmıştı zaman,
gül kokulu hatıralar dökülüyordu avuçlarıma.
Her gülüş, senin neşende geziniyordu,
Her adım, senin eksik yanındı.
Ben seni unutmuyordum,
Seninle unutuluyordum.
Bir duvarın dibinde değil,
Yüreğimin en kuytusunda yazıyordum seni.
Yağmur yağdı, izler silindi,
Ama ben hâlâ seni tanıyordum.
Korktuğum kadar vardın,
Ben de var olduğum kadar susuyordum.
Bir dua gibi geçtim sokaklardan,
Bir rüya gibi sevdim seni.
Yoksul değildim artık,
Senin yokluğunda
bile zengindim.
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz