Onu sevmek nefes almak gibiydi.
Gel de nefes almaktan vazgeç şimdi.

Mevlâna

Çıktım bir gün seyahate
Ülkemin topraklarını geze geze
Değişmek ve değiştirmek ne mümkün
İnsan var kimi neşeli kimi üzgün
İnsan ilk önce kendisini değiştirmeli
Her tohum bir ayet dikmesini bilmeli
Geldik kapına Ey Rahman olan
Bizi ayırma sevgili Yurdumuzdan
Her adımda bilgi ve ilim öğrenmek isterim
Ey Güzel Diyarbakır bir gün çıkar gelirim
On gözlü köpründe çay içer
Ulu Camında nasipse namazımı kılarım
Kadayıfının tadına nasıl doyarım
Bir tarafında tarih var ve de aşk
Uzun mesafeden gelir insanlar sana
Bakan doyamazki güzel manzarana
Ne kadar yaşarsak yaşayalım
Madem ölüm var bari güzel yaşayalım
Kapı çalmasını bilene açılır
Şimdi diyarbakırda bahardır
Memleketimde çiçekler açılır
Ve ben seni şair Ahmet Arifin dediği gibi
Baharmışsın gibi düşünüyorum
Kapama gözlerini üşüyorum
İşte Diyarbakır sana düştü yolum
Yaralarıma ışıksın Memleketime bahar
Şimdi Diyarbakırda yaşlanmak var
Farelere tapanlar dahi ölüme inanır
Her yaşayan ölür gözlerden yaş süzülür
Diyarbakırım Ülkemin en güzel süsüdür