0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
57
Okunma
Ey gönlümün ilk ateşi,
Ey zamanın bile unutamadığı sır,
Adını göklerin en eski yıldızına yazdım,
Geceler sana eğildi, sabahlar sana doğdu.
Sen geldin, taşlar bile nefes aldı,
Toprakta bin yıllık tohumlar filizlendi,
Rüzgâr, adını taşıdı çöllerden denizlere,
Ve ben, bin ömür bekledim o nefesi.
Sevdam, ne suya karışır ne toprağa gömülür,
Bir uygarlık gibi büyür damarlarımda.
Sen, çağların ötesinden gelen ses,
Ben, seni duyan ilk insan…
Ey Asuman, aşkımın adı,
Bu şiir değil;
Tarihin kalbine kazınmış,
İlk aşkın, en büyük tutkunun yeminidir.
5.0
100% (1)
