YAŞAMI ANLAMAK

Anlayabilmişsem yaşamı
ucundan kıyısından kavrayabilmişsem aslolanı
ve bir iz bırakmaksa benden beklenen
sevgimi bir ağaca fısıldarım
bir kedinin bakışına
bir kuşun cıvıltısına mühürlerim

bilirim ki
yıldızların göç ettiği bir gecede
karanlığın koynunda
sevgimin izi kalır
sevismelerimin izi kalır
bakışlarımın izi kalır

yaşam
yüreğimde taşıdığım büyülü sözcüklerden
ve avuçlarımdan usulca düşen
küçük iyiliklerden ibarettir

belki bir gün gelir
adım unutulur hafızalardan
yüzüm silinir aynalardan
ama sayfalar arasında sakladığım bir yaprak
hatırlatır sana tenimin sıcaklığını
ve öksüz bir çocuk
bilir okşayışlarımın şefkatini
ve bir sokak kedisi
tanır sesimin tınısını

dünyaya bıraktığım tek gerçek miras
izimi taşımaya gönüllü bir omuz
unutmamaya yeminli bir bakış
ve sonsuza dek sevgi
ve tabiki sadakat olur

Efkan ÖTGÜN