Diktiğiniz her fidan davetcisi olur canlıların. Sadece seyri yeter . Bir seher vakti bir güneṣ batımı gözleriniz renk cümbüṣü yaṣar, kulaklarınız küçük kanatlıların ses tonlarıyla zikrin nasıl bir mana taṣığının içinde bulur emeğin meyve verdiği bu güzellik içerisinde. Sayısız notalardan sayısız melodiler çıkartır kuṣlar, yeterki aṣinası olalım.
Nasıl bir duygu yüklenmek isterseniz öyle niyetlenin, küçük küçük atın adımlarınızı ki zaman adeta uzasın sıcak bir havada dimağınız gül kokusuna doysun.
Yağmurlu bir havada gül dalında ṣebnemlere sevgi ile bakmayı muhabbetin zirvesini yaṣatmayı bilelim içimizdeki bizde.
Dilimiz sussada gönül dilimiz konuṣun göz bebeğimiz tercüman olsun sessizliği tercih eden dilimize.
Hiç usanmayalım güzelliklerden yana olmaktan.
Attığımız her adımı son attığımız adımımız, aldığımız her nefesi son aldığımız nefes, ettiğimiz her kelamı son kelamımız , yudumladığımız bir damla suyu son içtiğimiz su, selamlaṣtığımız bir canla son kez selamlaṣtığımızı düṣünerek, okunan selânın, hazır edilen teneṣirin kazılan kabìrin kendimiz için hazırlandığının idrakinde olarak yaşadığımız ortamı güzelleṣtirmeyi bir borç bilmeliyiz her birimiz. Dilediğimiz özürde de ettiğimiz teṣekkürde de ne kadar samimi oldumuzu sora bilmeliyiz kendimize.
Yarınlara nasıl bir sen bırakabileceksin bunun idrakinde olarak yarıṣ yapmalısın kendi kendine.

Ölçü hazır Yüce Kitabında
Sen seni tartmasını bil
Doğmadan toprağın altında
Abdil, sen seni tartmasını bil.