3
Yorum
19
Beğeni
5,0
Puan
225
Okunma
yabanıl bir orman gibiyim bugün
derin ve kimsesiz
ve biraz da ruh yorgunu
bir aralayıp bir sağıyor her gece
düşüncelerimi zaman
bir an’ da donup kalmış sanki
içimdeki sesler
ne çiçekler kandırıyor
içimdeki ölüleri , ne kuşlar
başım yıldızlarla dolu
ayaklarım boşlukta
boş bir iskemlenin çıtırtısına karışıyor
sarhoşluğum
eski bir ceketi giymek gibi
düşlerimi havalandırıyor
tenimdeki yara izi
yer değiştiriyor yüzümde hatıralar
bir kadehe doldurmuş
işte keder kendini
kuru bir öksürüğe tutulmuş
gözlerimde sarmaşıklaşan
hiçli bakışlar
tekmil bekliyor
inceldiği yerden kırılan gece
kime sığınsam acıyla burkulan
bir yüzü oluyor yorgunluğumun
kime baksam
bir dağ yankısına
dönüşüyor bu masal
5.0
100% (9)