Canını canından hep öte sayan
Yoluna baş koyan, ben(d)im hatırla
Binlerce dert katıp sevdama kıyan
Bu sevdaya düşman, sendin hatırla


Seni bilmem ama benim sözüm hak
Şahidim saçıma; düşen onca ak
Aşka ve sevdaya korkaksın korkak
Sen de sevdin diye kandım, hatırla


Ne yalan var dedin, ne sözler verdin
Bitmedi bir türlü ne ise derdin
Sevda ise Sevda, sen bende gördün
Ben seni benimsin sandım, hatırla


Söyle benim sen de yerim yok muydu
Bir tebessüm etsen, bana çok muydu
Ettiklerin reva mıydı, hak mıydı
Sevdam ben Mecnun’a döndüm, hatırla


Gidince bırakıp baharda yaz da
Yaktın yüreğimi kül ettin közde
Temmuz ortasında kaldım ayazda
Ben ateş içinde dondum, hatırla


Derdini, tasanı aldım bölüştüm
Yeter ki gül diye sana çalıştım
Her kahrına sevdam, için alıştım
Gittin yandım, geldin söndüm, hatırla


Unutursun derdin, öğüdün boşa
Unutmam diyerek geldim bu yaşa
Seni unuttuğum; an değil! haşa
Dakika, saniye andım, hatırla


Sen bana kızsan da, sitem etsen de
Yüzüstü bırakıp çekip gitsen de
Beni yok saysan da ve unutsan da
Hatırla sevdiğin, bendim hatırla
Benim tek sevdam sen! sen/din, hatırla