İşte Ben

Sözü kolay söylemem, önce susar tartarım,
Yazarken bile ölçer bir elimde kantarım.
Sorarlarsa hâl hatır, “İyiyim” der susarım,
Yarayı kendimce, belli etmeden sararım.

Kırılınca kıyamet asla kopmaz sesimden,
Ama çöker içime, koca dağ sessiz sessiz.
Gülümserken bile anlatır maviş gözlerim,
Dertleri dil değil, bakışlar çözer gizinden.

Yoruldum hiç demedim, demem çoktan geçmişim,
Gözlerimde bekler hâlâ “biraz daha.” kalsın.
Yüküm ağır, yolum dik, kader yokuş, gücüm yok,
Yine de dönmemişim; hedeften sabır, dua.

Kelimeler bende hem acı hem merhem, derman,
Yazmak, suskunluğa kurduğum ıssız bir liman.
Bazen bir anda mısraya içimi dökerim,
Bazen de sustuğunda duyar anlar insanlar.

Kimseye yük olmak mı, istemem aslında hiç,
Düşerken bile el uzatır tutarım önce.
Yüreğim kocaman, incinmiştir belki yer yer,
Ama incitmememişimdir kimseyi bile.

Hakkı kalabalık