patlıcan tohumu gömüldü toprağa.
pat!
bir şey oldu
ne olduğunu kimse duymadı

gizli bir kıpırtı
ciddi mi bu?
değil
Tânra eğiliyordu
hem de çamura bata çıka

çıktı fide
incecik, isyankâr
güneşe yöneldi
rüzgârla eğildi
ve sonra kendi gölgesine alıştı

Tanrı baktı:
"işlem tamam"
Tânra sırıttı:
“ama biraz yamuk oldu!”

bir sabah çiçek
mor ve dalgın açtı
kimseye haber vermeden
arılar böcekler kokladı, gördü bunu

patlıcan oldu sonra
koca kafalı
morun en koyusu
parlak, muzip
biraz da küskün

Tanrı matematikle seyretti
Tânra kendini tutamadı
"bu kadar mor niye yani?"
gülüştüler

insan geldi
bıçağı elinde
közledi, doğradı
zeytinyağıyla konuştu

Tânra mutfaktaydı
kokuda gizli
tuzda biraz aşka kaçtı
acı biberle dans etti

nihayet:
yemek hazmedildi
Tânra kahkahayla
(burada bir kapı gıcırdadı)

yeniden buluştu toprakla
sessizce
ama Tânra bağırdı:
çocuk gibi “aguuu taa daaa!”
sokak kedisi kulak kabarttı

bizim tohum
aynı değil
hiçbir şey aynı değil
Tanrı derin durdu
Tânra parmak şıklattı


Seddar / Mersin 01.08.2025