Güneşin gülen yüzüne benzerdi yüzü
Parlak aydınlık ışıltılı beyaz nur yüzlü
Eminim az kalırdı bu kadar övgü
Ruhunun güzelliği yüzüne vurmuş
Düşününce belki onun için söylenmiş
Kederi kovan gülümseme yanağında
Hep bir neşeli şarkı yapışık dudağında
Ne de tatlı bakardı mavi gözlerle
Derinlere kadar dalar gözlerinizde
Gök mü ya da deniz mi desem bakışıyla
Uçsuz bir ferahlığı sunardı ruhunuza

Hele bir kalp bahşetmiş yaratan ona
Yerleştirirken yerine sarmış pamuklara
İnsani en hafif duyguları hediye yanına
Yardımı görev üflemiş kalbin kulağına
Hiç tabağındaki yemeği bitirmemişti kendi
En az yarısı o anda yanındaki canın nasibi
Bir insanın hiç mi düşmanı olmazdı dünyada
O kadar dosttan dolayı yaklaşamamış yanına
Herkes bir görevle yüklenip gönderilir dünyaya
Sana iyilik elçiliği verilmiş olsa Hemşire abla
Son gördüğümde sabahın ilk ışıklarında
Elinde biberon yetim yavru kedi kucağında